Ciut poezji, czyli kolejny wiersz:)

Hej:) Tak miało być o muzie, ale obiecuję, jutro będzie, piszę tak późno, wcześniej nie miałam czasu, ale wypadało by coś napisać więc jestem.Co do wczorajszego wierszu nauczycielce się chyba podobał, ale prosiła mnie abym wprowadziła tam małe poprawki, ale lepiej wyglądał jako wiersz, ale ja mam to gdzięś, taki jest spoko i nie będe go redagować, więc postanowiłam sobie napisać dzisiaj o nieco innej tematyce wiesz, bardziej o miłości, fantastyczny:D Zapraszam do czytania:

Otwórz swe oczy skąpane w ciemności

Nie musisz obawiać się cieni .

 Musimy się obudzić!

Inaczej nie dosięgnie nas podła  przyszłość.

Zniszczmy ją, nim wypełnią się tajemnice.

Moja dusza jest po drugiej stronie jaśniejącego nieba,

Czuję się jak grzeszny anioł, moja niewinność jest zmącona.

Nareszcie mogę być jak motyl, jak kwiat na brutalnie, wietrznej pustyni

Zmęczona tańcem, walcząca cały czas ze szlachetnymi intencjami w środku

Próbuję dotrzeć do głębi twego serca,

 Ty szkarłatnymi oczami patrzysz na mnie z zawiścią.

Mam dać się nabrać na kłamstwo?

Nie uśmiechaj się tak ładnie

Manipulujesz mną ciągle, mam być marionetką.

Spadamy w otchłań  piekła

Życie i śmierć chwytają się za ręce i zaczynają tańczyć dookoła

Karnawał rządzy. Wszyscy  są w tłumie,

Widmo pełni  księżyca i bezlitosne  słońce

Budząca się maskarada,

Drżymy w samotności pamiętając strach.

Bogaty raj, ogród dyktatora.

Baśń tysiąca i jednej nocy. Miasto demonów

Nasze nieczyste dusze

Spotykają się ze świtem

Twoje ciepło o kolorze róż

Gdy jesteś obok

Jest ofiarą dla pustki.

Zapachem umierających kwiatów.

Nad naszymi głowami gwiezdny pył,

Spadamy w otchłań piekła,

Budzimy się o niczym nie pamiętając

Nie pamiętając swych dusz, lecz nadal siebie kochając.