Hello:) tyle mam tu do napisania na blogu, tyle pomysłów, dlatego nie mam pojęcia co napisać dzisiaj, miało być o muzie, zespołach itp. zaczekacie! Napisałam wiersz, taki w moim stylu, ( dołujący, do przemyślenia nad jego znaczeniem) na konkurs z polskiego, mam nadzieję, że nauczycielce się spodoba, nie chce się chwalić, ale jak dla mnie jest świetny, nie ma rymów, ani wielu strof bo jest tylko jedna, ale i tak zasługuje na wasze przeczytanie go. Ten blog miał być raczej prywatny, wiecie dlaczego? bo na początku wstydziłam się, co pomyślą inni czytając go, ale w tej chwili mam to gdzieś, liczy się tylko to aby mi się podobało, więc podaje tutaj mojego aska, hejty będą raczej usuwane, jeśli macie pytania, walcie śmiało, nie ignoruje,
http://ask.fm/WeronikaDrozdz, jak i facebook:
https://www.facebook.com/weronika.drozdz.58?ref=tn_tnmn :) A tutaj macie nareszcie wiersz :
Życie to nie bajka,
Nic nie trwa wiecznie,
Wszystko ma swój koniec
Nawet gdy działamy według społecznych norm,
Nie robimy nic nadzwyczajnego,
Zawsze nie będziemy do końca czyści,
Mamy grzechy.
Tacy jesteśmy jako ludzie,
Rodzimy się, dorastamy
Staczamy się, kradniemy,
Gwałcimy, mordujemy
Ale co to dla nas?
Po prostu chcemy wyładować swoje emocje.
Nie potrafimy tłumić ich w sobie.
Krzyczymy na innych,
Wyśmiewamy się, nie liczymy się w słowach,
Lecz nie pomyślimy wtedy nawet chwilę
Nad samopoczuciem naszej ofiary,
O samobójstwie , które mogłaby popełnić
Tylko dlatego, bo nie mogła znaleźć własnego kąta na Ziemi
( tytułu nie ma, musze jeszcze pomyśleć nad nim)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz